به مثال زیر توجه کنید:
در نوشتن این عبارت همانند مثال های قبل، پس از بیان شرط خود به صورت متغیر برای بیان موقعیت متغیرها شروع را با case و برای بستن موقعیت از break استفاده میکنیم. تمام موقعیت هایی که میخواهیم را مینویسیم هرگاه به هر کدام از آن ها رسید و شرط گفته شده برقرار بود آن را چاپ کرده و بقیه موقعیت ها را رها میکند و دستور به پایان میرسد. در حقیقت تنها یکی از این دستورها را که درست است را انتخاب میکند. و اگر هیچ یک از case ها درست نبود از کلمه default و بیان این که هیچ یک درست نیست میپردازیم. یک مثال مشاهده کنید.
هم اکنون یک مثال می زنیم:
با توجه به حق نشر مطالب ، برای مشاهده مطالب سیستم فا شما باید عضو شوید!